جامانده

نویسنده در این سطور مجالی پیدا کرده تا کمی با خودش خلوت کند
فقط آنکه چرا خلوتش را در این وبگاه آشکار ساخته
شاید آن باشد که:
تو بگویی گیرش کجاست و از چه جامانده؟

طبقه بندی موضوعی

جامانده

بازهم جاماندم و این قافله ازما گذشت ... مانده خواری در کف پا و گرفتارم هنوز

۱ مطلب در بهمن ۱۳۹۱ ثبت شده است


هوالقادر

چه شد که جنبشی رنگی و پرطرفدار در کشور پا گرفت؟ مگر نه این بود که تنها چندین دلیلِ بی استدلال بهانه راهپیمایی میلیونی در پایتخت شد! پس چرا همکلاسی های ما، نزدیک ترین دوستان ما، قوم و خویشمان و حتی اعضای خانواده مان طرفدار جنبشی رنگی شدند و شاید باشند؟

شاید بزرگترین اشتباه ما، عدم تمایز بین اغتشاش گران و اغفال شدگان بود. مگر جز عده اندکی آتش زدند و توهین کردند و زدند و بردند. پس چرا در رسانه همه را یکی کردیم و اغتشاش گر نشان دادیم.

گروه اندک اغتشاش گران معلوم الحال بودند و با آن ها برخورد مناسبی شد آنچه باید می شد. اما با میلیون ها نفر دیگر چه برخوردی شد؟ منظور آنکه آیا ریشه یابی و بررسی شد که باید چه برخوردی با آنها بشود؟

نویسنده گروه دوم را موج خاموشی می بیند که مطمئنا در آینده ای نزدیک، رنگی تر از قبل ظاهر خواهند شد.

تحلیل شخصیتی این قشر از جامعه حاکیست، عدم اطلاعات کافی سیاسی و اجتماعی، عدم بصیرت لحظه ای را حاصل شد و سخنان کاندیدای ریاست جمهوری و عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام باعث تشخیص مصلحت نظام از سوی آنها شد و فوقع ما وقع...!

تحلیل آنکه موج رنگی مذکور که قریب به هشت ماه در دانشگاه ها و محیط های کاری و فضای مجازی تا فیها خالدون نظامِ مردم سالاریِ دینی یا دین سالاریِ مردمی! را مورد نقد قرار داد، در حال حاضر سکوت اختیار کرده چرا که آنقدر اُنگِ معاندِ نظام به آنها زدند که نفهمیدند از کجا خوردند.

حال آنکه عدم اطلاعات کافی قشر دانشجو و جوان جامعه در هر مقطعی برای کشور مضر است چه بسا که BBC و manoto و Facebook و سستی ما نیز مزید برعلت شده اند.

چراکه برای تمام توهمات شبکه های مذکور پاسخ های روشن و مستدل وجود دارد ولی این پاسخگویی از سوی رسانه های ضعیف داخلی محدود به چند وب سایت و روزنامه است که نفوذ گسترده ای در قشر جوان و دانشجو ندارند.

توضیح آنکه موج فریاد پرسمان و شک و شبهه های سیاسی وعقیدتی در دانشگاه ها و جامعه عیان است و چه حاجت به بیان است حال آنکه پاسخ وجود دارد ولی هیچ سیستم نظام مند پاسخ گویی وجود ندارد.

راهکار آنکه ای کاش روش هایی مثل کرسی های آزاداندیشی در دانشگاه ها قوت می گرفت که اگر دانشجویان دور هم بنشینند و داد و فریاد زنند و پرسش کنند و پاسخ بشنوند و قانع شوند و بروند، مشکلات کاهش می یابد.

و ای کاش رسانه ملی ما ارتباط قوی تری با تفکرات متنوع جامعه داشت تا همه نظرات مطرح و تحلیل شود.

چرا که به همان تعداد منتقد نظام موجود در جامعه، لسان شیوای پاسخگویی وجود دارد ولی تا زمانی که هموطنان رنگی جامعه در جمع های خود، دوستان رنگی تر از خود می یابند و روز به روز با اطلاعات بیشتر بر بی اطلاعی شان می افزایند و هموطنان سه رنگمان در جمع دوستانی از جنس خود هستند، همواره دو دستگی در جامعه نمایان است و ارتباطی بین این دو دسته برقرار نخواهد شد.

و سخن پایانی آنکه جنبشی رنگی تر از قبل در راه است چون فی الحال اراده کردیم که باشد.

جامانده
۲۹ بهمن ۹۱ ، ۱۳:۲۸ موافقین ۱ مخالفین ۰ ۱ نظر